Ogród Gai 120,00 
Powrót do produktów
Wegetarianizm. Zarys historii Pierwotna cena wynosiła: 70,00 zł.Aktualna cena wynosi: 35,00 zł.

Wprowadzenie do permakultury

(1 opinia klienta)

90,00 

Wysyłka [nie dotyczy broszur pdf oraz wideo]

przesyłka kurierska: 16 zł
paczkomat: 13 zł

 
Kategoria:
Opis
BILL MOLLISON & RENY MIA SLAY

WPROWADZENIE DO PERMAKULTURY

Fun­da­men­tal­ny pod­ręcz­nik per­ma­kul­tu­ry. Kla­syk pro­jek­to­wa­nia autor­stwa austra­lij­skie­go pre­kur­so­ra Bil­la Mol­li­so­na. Żaden pasjo­nat czy pasjo­nat­ka per­ma­kul­tu­ry nie może tej książ­ki nie mieć w biblio­tecz­ce i pod ręką!

Wpro­wa­dze­nie do per­ma­kul­tu­ry to kla­sycz­na pozy­cja książ­ko­wa będą­ca dosko­na­łym pod­ręcz­ni­kiem pro­jek­to­wa­nia per­ma­kul­tu­ro­we­go a tak­że wstę­pem do myśli oraz idei austra­lij­skie­go pre­kur­so­ra per­ma­kul­tu­ry Bil­la Mol­li­so­na↓1Cicha rewo­lu­cja – wywiad z Bil­lem Mol­li­so­nem. Książ­ka jest praw­dzi­wym kom­pen­dium wie­dzy stwo­rzo­nym na pod­sta­wie dwóch pierw­szych pod­ręcz­ni­ków per­ma­kul­tu­ry: Per­ma­cul­tu­re One↓2Mol­li­son i Holm­gren, 1978 i Per­ma­cul­tu­re Two↓3Mol­li­son, 1979, sta­no­wiąc ich rze­czo­we i spraw­dzo­ne w prak­ty­ce pod­su­mo­wa­nie. Bazu­ją­ce na poprzed­nich książ­kach Wpro­wa­dze­nie zosta­ło ponad­to wzbo­ga­co­ne o mate­riał pocho­dzą­cy z pod­ręcz­ni­ka Per­ma­cul­tu­re: A Desi­gners’ Manu­al (z tzw. biblii per­ma­kul­tu­ry) oraz o notat­ki i uwa­gi z kur­sów pro­jek­to­wa­nia per­ma­kul­tu­ry pro­wa­dzo­nych przez Bil­la Mol­li­so­na (1981, 1986) i Lea Har­ri­son (1985). Całość zre­da­go­wa­na zosta­ła przez Reny Mia Slay co jest dodat­ko­wą zale­tą tej książ­ki zwa­żyw­szy dosyć trud­ny i „suchy“, pozba­wio­ny ele­men­tów lek­kiej nar­ra­cji cha­rak­ter pisar­stwa Bil­la Mol­li­so­na. Książ­ka jest typo­wym pod­ręcz­ni­kiem podzie­lo­nym na osiem roz­dzia­łów poprze­dzo­nych krót­kim wstę­pem. Każ­dy roz­dział koń­czy lista źró­deł wraz z posze­rza­ją­cą temat bibliografią.

Przed­mo­wa
Czym jest Permakultura
Wpro­wa­dze­nie
1. Zasa­dy Per­ma­kul­tu­ry 1.1. Wstęp 1.2. Umiej­sca­wia­nie rela­cyj­ne 1.3. Każ­dy ele­ment speł­nia wie­le funk­cji 1.4. Każ­dą waż­ną funk­cję speł­nia wie­le ele­men­tów 1.5. Pla­no­wa­nie wydaj­ne­go wyko­rzy­sta­nia ener­gii 1.6. Wyko­rzy­sta­nie zaso­bów bio­lo­gicz­nych 1.7. Obieg ener­gii 1.8. Inten­syw­ne sys­te­my na małą ska­lę 1.8. Przy­spie­sze­nie suk­ce­sji i ewo­lu­cji 1.10. Róż­no­rod­ność 1.11. Efek­ty kra­wę­dzi 1.12. Zasa­dy wyni­ka­ją­ce z nasta­wie­nia 1.13. Biblio­gra­fia i dodat­ko­wa literatura 
2. Ogól­ne zasa­dy pro­jek­to­wa­nia tere­nu 2.1. Wstęp 2.2. Roz­po­zna­nie zaso­bów 2.3. Ukształ­to­wa­nie tere­nu (topo­gra­fia) 2.4. Kli­mat i mikro­kli­mat 2.5. Gle­by 2.6. Woda 2.7. Roz­miesz­cze­nie waż­nej infra­struk­tu­ry 2.8. Pro­jek­to­wa­nie z myślą o kata­stro­fach 2.8. Biblio­gra­fia i dodat­ko­wa literatura
3. Zro­zu­mieć wzor­ce 3.1. Wstęp 3.2. Wzor­ce natu­ry 3.3. Wzor­ce w pro­jek­to­wa­niu 3.4. Biblio­gra­fia i dodat­ko­wa literatura
4. Budow­le 4.1. Wstęp 4.2. Dom w kli­ma­cie umiar­ko­wa­nym 4.3. Dom w stre­fie tro­pi­kal­nej 4.4. Dom w kli­ma­cie suchym 4.5. Zie­lo­ne domy 4.6. Odpa­dy gospo­dar­stwa domo­we­go jako zaso­by 4.7. Stra­te­gie tech­no­lo­gicz­ne 4.8. Biblio­gra­fia i dodat­ko­wa literatura
5. Pro­jek­to­wa­nie przy­do­mo­we­go ogro­du 5.1. Wstęp 5.2. Układ ogro­du 5.3. Ogród bły­ska­wicz­ny 5.4. Miej­ski i pod­miej­ski ogród per­ma­kul­tu­ro­wy 5.5. Pro­jekt ogro­du dla zim­ne­go kli­ma­tu 5.6. Ogro­dy w stre­fie tro­pi­kal­nej 5.7. Ogro­dy w stre­fach suchych 5.8. Biblio­gra­fia i dodat­ko­wa literatura
6. Sady, agro­le­śnic­two, upra­wy zbo­żo­we 6.1. Sady 6.2. Upra­wy leśne 6.3. Upra­wy roślin zbo­żo­wych i bobo­wa­tych 6.4. Pali­wa z gospo­dar­stwa 6.5. Sys­te­my komer­cyj­ne 6.6. Biblio­gra­fia i dodat­ko­wa literatura
7. Zwie­rzę­ta w per­ma­kul­tu­rze i akwa­kul­tu­ra 7.1. Wstęp 7.2. Zwie­rzę­ta ze stre­fy I 7.3. Sys­te­my cho­wu dro­biu 7.4. Sys­te­my cho­wu świń 7.5. Kozy 7.6. Upra­wy pastwi­sko­we i duże sys­te­my pro­duk­cji pasz dla zwie­rząt 7.7. Akwa­kul­tu­ra i tere­ny pod­mo­kłe 7.8. Biblio­gra­fia i dodat­ko­wa literatura
8. Stra­te­gie miej­skie i wspól­no­to­we 8.1. Upra­wa żyw­no­ści w mia­stach 8.2. Pro­jek­to­wa­ne obsza­ry pod­miej­skie (osiedla–wioski) 8.3. Wspól­no­to­wy recy­kling odpa­dów 8.4. Wspól­no­to­wa upra­wa zie­mi 8.5. Eko­no­mia we wspól­no­tach 8.6. Etycz­na inwe­sty­cja 8.7. Wspól­no­ta per­ma­kul­tu­ro­wa 8.8. Biblio­gra­fia i dodat­ko­wa literatura
Doda­tek A: Wybra­ne, uży­tecz­ne w per­ma­kul­tu­rze rośliny
Doda­tek B: Lista gatun­ków z podzia­łem na przy­dat­ne kategorie
Doda­tek C: Pol­ski i łaciń­ski spis nazw roślin
Doda­tek D: Słow­nik pojęć
Doda­tek E: Dwa per­ma­kul­tu­ro­we projekty
Noty biograficzne
O wydawnictwach
Indeks

Bill Mol­li­son (1928–2016) pre­kur­sor i współ­twór­ca per­ma­kul­tu­ry; uro­dził się w małej rybac­kiej wio­sce Stan­ley w Tasma­nii. Gdy miał 15 lat, porzu­cił naukę w szko­le, by pomóc rodzi­nie w pro­wa­dze­niu pie­kar­ni. Nie­dłu­go potem został ryba­kiem łowią­cym reki­ny, póź­niej pra­co­wał jako leśni­czy, mły­narz, tra­per i przy­rod­nik. W 1954 roku zaczął pra­cę w Oddzia­le Badań nad Fau­ną i Flo­rą Orga­ni­za­cji Badań Nauko­wych i Prze­my­sło­wych Wspól­no­ty Naro­dów (Com­mon­we­alth Scien­ti­fic and Indu­strial Rese­arch Orga­ni­sa­tion, CSIRO) i przez następ­ne dzie­więć lat, jako star­szy urzęd­nik ds. tech­nicz­nych, pro­wa­dził bada­nia nad sta­nem rol­nic­twa i lasów odle­głych czę­ści Austra­lii. W 1963 roku peł­nił obo­wiąz­ki kusto­sza Muzeum Tasma­nii, po czym wró­cił do pra­cy w tere­nie jako czło­nek Komi­sji ds. Rybo­łów­stwa Śród­lą­do­we­go, w któ­rej zaj­mo­wał się bada­niem nad ujścia­mi rzek i fau­ną dróg wodnych.

W 1966 roku wró­cił do for­mal­nej edu­ka­cji, jed­no­cze­śnie utrzy­mu­jąc się z naj­róż­niej­szych doryw­czych zajęć: poga­nia­cza bydła, bram­ka­rza na zaba­wach tanecz­nych, poła­wia­cza reki­nów i nauczy­cie­la w eks­klu­zyw­nych szko­łach dla dziew­cząt. Stu­dio­wał m.in. bio­ge­ogra­fię i psy­cho­lo­gię spo­łecz­ną, a po uzy­ska­niu dyplo­mu został wykła­dow­cą stu­diów dok­to­ranc­kich na Uni­wer­sy­te­cie Tasmań­skim na kie­run­ku ochro­na śro­do­wi­ska, a głów­nym obsza­rem jego zain­te­re­so­wań w tym cza­sie było oddzia­ły­wa­nie śro­do­wi­ska na zacho­wa­nia popu­la­cji krę­gow­ców. Na uczel­ni tej pro­wa­dził opra­co­wa­ny przez sie­bie kurs, w któ­rym łączył osią­gnię­cia psy­cho­lo­gii stre­su z wie­dzą na temat funk­cjo­no­wa­nia ukła­du hor­mo­nal­ne­go. W 1974 roku wspól­nie z Davi­dem Holm­gre­nem, wów­czas stu­den­tem tego uni­wer­sy­te­tu, opra­co­wał kon­cep­cję per­ma­kul­tu­ry, któ­ra sta­ła się pod­sta­wą ich książ­ki Per­ma­cul­tu­re One.

Porzu­ciw­szy karie­rę aka­de­mic­ką, Mol­li­son zało­żył w 1978 roku Insty­tut Per­ma­kul­tu­ry i wydaw­nic­two Taga­ri Publi­ca­tions, by cał­ko­wi­cie poświę­cić się pro­pa­go­wa­niu zasad i stra­te­gii per­ma­kul­tu­ry na świe­cie. Swo­ją wie­dzę prze­ka­zał tysiąc­om stu­den­tów, pro­jek­to­wał, zakła­dał i finan­so­wał nie­zli­czo­ną licz­bę pro­jek­tów, wspól­not i insty­tu­tów na wszyst­kich kon­ty­nen­tach. Na mię­dzy­na­ro­do­wych kon­fe­ren­cjach poświę­co­nych zrów­no­wa­żo­ne­mu roz­wo­jo­wi czę­sto wygła­szał prze­mó­wie­nia pro­gra­mo­we. Napi­sał wie­le arty­ku­łów, pro­gra­mów, rapor­tów i zale­ceń doty­czą­cych pro­jek­tów gospo­darstw, sku­pisk miej­skich i funk­cjo­no­wa­nia insty­tu­cji pań­stwo­wych. Jest lau­re­atem licz­nych nagród, takich jak:
● Ste­ward of Susta­ina­ble Agri­cul­tu­reUSA, 1966,
● The Bank­sia Envi­ron­men­tal Award Austra­lia, 1994, przy­zna­na za pro­mo­wa­nie zrów­no­wa­żo­nych sys­te­mów na świecie,
● Out­stan­ding Austra­lian Achie­ver Award, 1993,
● Vavi­lov Medal, Moskwa, 1991, medal Rosyj­skiej Aka­de­mii Nauk Rol­ni­czych za wkład w roz­wój rol­nic­twa zrów­no­wa­żo­ne­go i sys­te­mów wspólnotowych,
● hono­ro­we człon­ko­stwo Rosyj­skiej Aka­de­mii Nauk Rol­ni­czych, 1991, wyróż­nie­nie przy­zna­ne jako pierw­sze­mu obcokrajowcowi,
● Reco­no­ci­mien­to, Mek­syk, 1989, nagro­da przy­zna­na przez guber­na­to­ra sta­nu Sono­ra za pra­cę z bied­ny­mi rol­ni­ka­mi z obsza­rów wiej­skich i podmiejskich,
● Hono­ra­ry Fel­low of the Schu­ma­cher Socie­ty, Sur­rey, Wiel­ka Bry­ta­nia, 1989,
● Tree Tax Award, Holan­dia, 1988,
● Right Live­li­ho­od Award, 1981, nagro­da przy­zna­wa­na oso­bom, któ­re opra­co­wa­ły prak­tycz­ne i wzor­co­we roz­wią­za­nia powszech­nych pro­ble­mów spo­łecz­nych i śro­do­wi­sko­wych (nazy­wa­na alter­na­tyw­ną Nagro­dą Nobla).

Pod koniec lat dzie­więć­dzie­sią­tych Mol­li­son wyco­fał się z aktyw­no­ści dydak­tycz­nej, jed­nak do póź­ne­go wie­ku podró­żo­wał po świe­cie, pro­pa­gu­jąc swo­ją teo­rię zrów­no­wa­żo­nych sys­te­mów. Ostat­nie lata życia spę­dził w rodzin­nej Tasma­nii. Zmarł w wie­ku 88 lat.

Reny Mia Slay uczen­ni­ca i wie­lo­let­nia współ­pra­cow­ni­ca Bil­la Mol­li­so­na; wycho­wa­ła się na Wyspach Kana­ryj­skich. Jej ociec był nauczy­cie­lem i wła­ści­cie­lem gospo­dar­stwa warzyw­ne­go. Prze­pro­wa­dzi­ła się do Sta­nów Zjed­no­czo­nych, by tam roz­po­cząć stu­dia i we wcze­snych lat sie­dem­dzie­sią­tych zaan­ga­żo­wać się w ruch z powro­tem ku zie­mi (back to the land). Jest współ­au­tor­ką Home­ste­aders Hand­bo­ok, któ­ra pra­co­wa­ła sezo­no­wo w jed­nym z pierw­szych gospo­darstw eko­lo­gicz­nych z Kalifornii.

Po poby­cie zawo­do­wym w Mek­sy­ku tra­fi­ła do The Faral­lo­nes Insi­tu­te, któ­ry był pio­nier­skim ośrod­kiem dydak­tycz­nym i badaw­czym w dzie­dzi­nie tzw. odpo­wied­nich tech­no­lo­gii (appro­pria­te tech­no­lo­gy) i zrów­no­wa­żo­ne­go pro­jek­to­wa­nia. Była jed­no­cze­śnie kie­row­nicz­ką biu­ra, orga­ni­za­tor­ką warsz­ta­tów, prze­wod­nicz­ką wycie­czek i prak­ty­kant­ką w dzie­dzi­nie pro­jek­to­wa­nia tere­nów upraw­nych (edi­ble land­sca­ping). Zain­spi­ro­wa­na teo­rią par­ma­kul­tu­ry prze­pro­wa­dzi­ła się do Tasma­nii i zosta­ła „zagra­nicz­ną przed­sta­wi­ciel­ką” Bil­la Mol­li­so­na i orga­ni­za­tor­ką jego wyjaz­dów do Euro­py, Nowej Zelan­dii, Sta­nów Zjed­no­czo­nych i Nepa­lu, a tak­że objaz­dów po Austra­lii. Do 1998 Reny Slay kie­ro­wa­ła wydaw­nic­twem Taga­ri Publi­ca­tions. Przez wie­le lat ści­śle współ­pra­co­wa­ła z Bil­lem Mol­li­so­nem nad wyda­niem ksią­żek o per­ma­kul­tu­rze. Reny Mia Slay reali­zo­wa­ła się rów­nież w sztu­ce jako artyst­ka o usta­lo­nej renomie.

„To jest naj­lep­sza książ­ka spo­śród pod­ręcz­ni­ków, jaką prze­czy­ta­łam od cza­sów stu­diów, a może kie­dy­kol­wiek. Poucza­ją­ca i instruk­ta­żo­wa, wyja­śnia­ją­ca w pro­sty spo­sób kon­cep­cje i spo­so­by wdra­ża­nia per­ma­kul­tu­ry w wie­lu róż­nych sytu­acjach. Ta książ­ka zain­spi­ro­wa­ła mnie do posze­rze­nia wie­dzy w dzie­dzi­nie per­ma­kul­tu­ry. Jestem bar­dzo wdzięcz­na za to, cze­go się dzię­ki niej nauczy­łam i co mogę teraz sku­tecz­nie reali­zo­wać!” Tes­sa

„Sądząc, że Wpro­wa­dze­nie do Per­ma­kul­tu­ry jest w rze­czy­wi­sto­ści zbio­rem arty­ku­łów i skryp­tów sta­no­wią­cych pod­sta­wę kur­su per­ma­kul­tu­ry pro­wa­dzo­ne­go przez Bil­la Mol­li­so­na w 1981 roku, pomy­śla­łem, że wystar­czy tę książ­kę przej­rzeć.. Ależ się pomy­li­łem! Ten pod­ręcz­nik jest pełen inspi­ru­ją­cych pomy­słów, któ­re spra­wia­ją że napraw­dę mamy ocho­tę spró­bo­wać reali­za­cji. Mol­li­son jest geniu­szem.” David Koblos

„Pró­bo­wa­łam prze­czy­tać tę książ­kę, kie­dy po raz pierw­szy zetknę­łam się z per­ma­kul­tu­rą. Wte­dy poczu­łam się przy­tło­czo­na jej tre­ścią i doło­ży­łam na pół­kę. Się­gnę­łam po nią póź­niej, gdy mia­łam już na kon­cie tro­chę prak­tycz­nych doświad­czeń oraz wię­cej roz­mów na temat z inny­mi doświad­czo­ny­mi w per­ma­kul­tu­rze, i dopie­ro wte­dy napraw­dę ją doce­ni­łam (i zro­zu­mia­łam). Mimo, że ma to być wpro­wa­dze­nie, zale­cam prze­czy­ta­nie jej po zapo­zna­niu się z inny­mi auto­ry­te­ta­mi per­ma­kul­tu­ry i być może po prze­czy­ta­niu Ogro­du Gai Toby Hemen­waya, któ­ry moim zda­niem jest znacz­nie bar­dziej przy­stęp­ny na począ­tek.” Jena Buc­kwell

„Intro­duc­tion to Per­ma­cul­tu­re w nie­sa­mo­wi­ty bo wyjąt­ko­wo tech­nicz­ny spo­sób pozwa­la spoj­rzeć na nasze rela­cje z zie­mią. Obej­mu­je on widok na funk­cję każ­de­go budyn­ku, każ­de­go skraw­ka tere­nu pod wypo­czy­nek, zago­nu pod upra­wę, każ­de­go kawał­ka lasu czy łąki, za któ­re możesz być odpowiedzialna/y, i zoba­czyć zara­zem jak te wszyst­kie kawał­ki do sie­bie pasu­ją. Książ­ka jest bar­dzo obszer­na i zde­cy­do­wa­nie posze­rzy­ła moją per­spek­ty­wę podej­ścia do tego, z czym będę pra­co­wać. War­to poszu­kać wła­snej zie­mi, cho­ciaż rady zawar­te moż­na sto­so­wać na każ­dym nie­waż­ne jak małym podwór­ku i ogród­ku – wizja jest wystar­cza­ją­co ela­stycz­na, odpo­wied­nia dla arów i hek­ta­rów.” Che­ryl

„Porad­nik jak wcho­dzić w inte­rak­cje i orga­ni­zo­wać wszyst­kie skład­ni­ki zie­mi (gle­ba, wiatr, świa­tło, stok, roślin­ność, woda) w zło­żo­ne, pozy­tyw­ne sprzę­że­nia zwrot­ne, inte­rak­tyw­ne cykle i stre­fy. PRAGMATYCZNIE. Sfor­mu­ło­wa­ne przez ojca idei Bil­la Mollisona..
Przej­rzy­sta, mądra książ­ka do prze­czy­ta­nia przez wszyst­kich myślą­cych poważ­nie o zrów­no­wa­żo­nym życiu i zain­te­re­so­wa­nych meto­da­mi eko­lo­gicz­ne­go gospo­da­ro­wa­nia z ele­men­ta­mi sur­wi­wa­lu.” K Luglia­ni

Prze­kład: Robert Mitoraj
Redak­cja: Benia­min Lazar
Kon­sul­ta­cja: Woj­ciech Górny
Korek­ta: Bar­tosz Szpojda
Skład: Pame­la Rudnik
Okład­ka: Pau­li­na Zielona

[+]

Informacje dodatkowe
rozmiar

20 x 25 x 1,2 cm

waga

0,8 kg

okładka

miękka ze skrzydełkami

ilość stron

286

druk

czarno-biały: ilustracje

,

grafiki

,

wykresy

isbn

978-83-951032-1-6

Opinie (1)

1 opinia dla Wprowadzenie do permakultury

  1. Mag­da­le­na (zweryfikowany)

    Bar­dzo tre­ści­wa i fan­ta­stycz­nie zilu­stro­wa­na pozy­cja. Naj­bar­dziej podo­ba mi się duża ilość ilu­stra­cji z przy­kła­da­mi kon­kret­nych roz­wią­zań. Ogól­ne infor­ma­cje o per­ma­ku­tru­rze są rów­nież zawar­te w książ­ce i zapre­zen­to­wa­ne może nawet lepiej niż w innych źró­dłach, ale ich wła­śnie w innych źró­dłach mi nie bra­ko­wa­ło, a kon­kre­tów owszem. Bar­dzo polecam. 

    https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4998310/wprowadzenie-do-permakultury

Dodaj opinię

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *